May kasabihan, kung nagkakasala ang iyong kapatid, pumunta at ituro ang kanilang kasalanan, sa pagitan ninyong dalawa. Gaano kadalas natin nakalimutan ang gayong tagubilin. Sa halip na pumunta sa dapat na nagkasala, nagpapatakbo ng isang katanungan sa mga taong walang kinalaman at hindi kasangkot. Nag-iipon ng mga tao upang maniwala at magkaroon ng kakampi. Sinubukan kahit na sa lahat ng paraan upang kumbinsihin ang mga tao na maniwala sa maling kwento. Ginagamit ang lakas ng paghimok upang maniwala ang mga tao sa kanilang panig.

>

> Di nagtagal, isang hinala ang naging paksa ng tsismis. Oo, tsismis. Isang pagkalat ng isang kuwento sa maraming tao. Pinangatuwiran ito sa pagsasabing nais lamang ipahayag ang hinala. Sinabi na nais maitama o kumpirmahin ang kwento. Ang nakalulungkot na bahagi ay ipinahayag sa maraming tao, hindi sa pinaghihinalaan.

>

> Ang hinala na tinukoy ng diksyunaryo ng Webster ay “ang kilos o isang halimbawa ng paghihinala ng isang mali nang walang katibayan o sa kaunting katibayan. Ito ay isang bagay na sinusuportahan ng mababaw na ebidensya sa pangyayari.

>

> Ang pagpapahayag ng hinala ng isang tao sa isang malaking madla ay hindi hihigit sa isang nakakalason na paraan ng pagkalason sa isipan ng mga tao laban sa taong pinaghihinalaan. Nagtataguyod ba tayo ng kapayapaan kapag sinabi natin sa lahat maliban sa taong pinaghihinalaan?

>

> Ilang gabi na ang nakakalipas, isang kaibigan na masama ang bibig sa isang kapwa naming kaibigan. Nung una, nakinig lang ako. Ngunit napagtanto ko na sa pamamagitan ng pakikinig at pag-aliw sa kanyang masamang bibig, nagkasala ako sa pagkalat ng isang nakakahamak at mapanirang kuwento na katulad niya.

>

> Ang tsismis ay isang dalawahang daan; ang taong nagkakalat ng tsismis at ang taong nagbibigay nito ng isang lugar na matutuluyan, isip ng nakikinig.

>

> Naaalala ko ang isang okasyon noong sinabi ng isang dalagita sa kanyang lola. Lola, ang taong ginagawan mo ng masasamang salita ay wala rito upang ipagtanggol ang sarili. Nag chi-chismis ka. Sa isa pang okasyon, sa isang muling pagsasama-sama ng aking mga kaklase, ang paksang pag-uusap ay isang kamag-aral na wala. Ang isang pang kamag-aral na nakawaksi ay matapang at mahigpit na nangsaway sa pagsasabing, Hindi siya narito upang ipagtanggol ang kanyang sarili, kaya’t mangyaring huwag syang pag-usapan.

>

> Kumuha ako ng isang pahina mula sa dalawang halimbawang iyon. Nasabi ko sa aking kaibigan na hindi maganda ang lumalabas sa bibig nya, Mangyaring huminto ka. Hindi ko gusto at aliwin ang ganoong masamang pagsasalita. Hindi patas sa ating kaibigan habang siya ay hindi narito upang ipagtanggol ang kanyang sarili. Dahil dun, naputol ang tsismis

>

> Dapat sundin ng lahat ang isang patakaran sa mga kwentong pangalawa (tsismis). Nilayon ba ng kwentista na ibalik ang pagkakaisa, kapayapaan at pagmamahal? O simpleng pinapahiya nila ang isang kapatid? Suriin natin ang ating puso kung ano ang tunay na mga motibo natin. Ano ang mas mahalaga sa atin, na maging tama tayo sa hinala o mapanatili natin ang kapayapaan at pagkakaisa sa ating sarili?

>