Nitong nakalipas nalabing tatlong buwan minarkahan nang di pang karaniwan paraan upang makipag usap sa zoom. Ang mga tao nag tratrabaho sa bahay sa pamamagitan nito na kahit anong bagay ay na pag uusap kung ano ang na ka taas sa kanila. Ang mag aanak,mag kakaibigan pinasukan na rin Ang ganitong paraan para makipag usap sa isat isa. Sa walang katapusan sarado at utos na mamalagi nang bahay, itong pandemia ay binansagan na malungkot.

Minsan na mangha ako sa sinabi nang aking isang kamaganak na nakatira sa Malaking Mansanas. Sa malumay na pag sasalita at diretso matapat na sinabi na kahit ano pa mang saya at igay sa Manhattan mararamdaman mo rin ang kalungkutan. Noon panahon na iyon, ako’y nag tataka kung papanong puwedeng mang yari iyon sa NYC na tinagurian na ang siyudad na hindi natutulog. Ngayon nasa pagalawang taon na tayo nang pandemia, na iintindihan ko ang kalungkutan tumira sa isang isla- Manhattan Island.

Hindi kaiba na mag bihis nang pang itas hangang baywang kapag na kikipag usap ka sa zoom. Itong mga buwan nang pandemia, maraming mga kahihiyang pang yayari sa mga tao nang makalimot isara ang kanilang gamit nakunan matapos ang pag pupulong sa zoom. Itong mga nakalipas na araw mayroon isang ministro nang Parliamento nang Kanada na nakalimutan isara ang laptop matapos maki pag miting sa zoom. Na kita siya parang bagong paganak na walang suot na damit matapus na mag exersize at mag suot nang damit. Siya ay humigi nang paumanhin matapos na lumabas ang kanyang larawan sa buong sosial midya na hindi salamat sa pag lalagyan nang isa rin potitisian na malisosio para makita nang lahat na tao. Isang liksion na maaring mapag aralan dito na isara ang komputer sa bahay matapos makipag pulong.

Ang pag uugnayan sa pamamagitan nang teknologi ay matagal nang yayari bago pa dumating ang pandemia. Mayroon akong imail akkount na mahigit nang isang dekada at kontento kong ginagamit hangang noon Marso 2020 nang ang WHO ay diniklara opissial ang pandemia. Ngayon para makita ang mga kaibigan o kamaganak ay naging pagunahin pang gagailagan sa totoo lang sa mga taong naninirahan sa iba ibang parti nang mundo. Mayroon akong kakilala na isang pamilya na ginagawa mag usap usap ito nang kadalasan sa pamamagitan nang zoom. Ang iba ay nakatira sa Pilipinas, ang iba sa California at karamihan dito sa Toronto. Sa umpisa nang zoom, Ang bawat isa ay nag papalitan nang mga kuwento tungkol sa kanikanilang mga karanasan na May kinalaman tungkol sa Kobid istoria na karanasan sa kanikanilang lugar, mga bakuna, sa mga edad na puwede nang mabakunahan, anong klase nang bakuna at sino na ang nakakuha. Matapos nang tatlong oras na masaganang pag uusap usapan. Sa isang pag uusap, mayroon isa kamaganak na nag tratrabaho sa bahay na nag sabi na sa dami nang perang naiipon dahil walang bukas na bilihan para makapag siyaping, marahil puwede na silang pumunta sa Hupiter. Planeta nang Hupiter ang ibig sabihin, nang isa naman na kapatid na nag tanong na di ba mayroon kalye sa inyo sobdibission na ang pagalan ay Hupiter? Sabay sabay ang tawanan. Birdday na kanta ay madalas marinig para batiin ang may kaarawan at pag uusap usapan kung ano ang mga gagawin matapos nang pandemia. May isang pamangkin na nag sabi na mag babalot nang mga damit at pupunta sa ibang bansa matapos ang pandemia. Siya ay umuwi sa magulang bago mag pandemia. May isang kapatid na babae na nag sabi na siya ay pupunta sa dagat na may magandang paliguan at doon mamamalagi hangang maubusan nang perang pang gastos. May kapatid na lalaki na ang balak ay gumawa nang isang bahay na kahoy sa gitna nang bukid na ang daanan nang tubo nang tubi ay siyang unang pagunahin pagagailagan. Ang isang kapatid na babae ay nag sabi na ipagpag patuloy ang pag bibiahi na naputol mula nang nag umpisa ang pandemia. Isang babae pamangkin ay mag sosoli nang mga toylet na papel at papel na tuwalya na nakahilera sa kuwarto na pinamili noon parating samahan nang sarahan sa panik na bilihan. Siyempre lahat ito’y ay panaginip lang at sa oras na ito nang atin buhay dapat lang ang managinip kahit di kapanipaniwala kabang tayo ay gising. Tayo ay nag papatuloy. Nag bibigay nang pag asa. Tayo ay natututong tumigin nang diretso sa dami nang mga kaguluhan sa atin mga paligig.