Sa walong minuto ang siyudad nang Toronto ay isasara ang tubo nang pinangagaligan nang tubig. Sa nakaraan isang oras limang beses yata ako nag punta sa kuartong pan lalaki. Palagay ko kailangan akong pumunta uli para makasiguro. Baka biglang I sarado na ang agos nang tubig. Ang tanong ay kailangan di baka. Sa pag tira ko sa Kanada ni minsan di ko pa inisip na baka mawalan nang tubig na pang inom, pang paligo, o pang plus nang toylet kahit ilang beses. Ang Niagara Falls ay parang isang hakbang, isang lakad o isang lundag lang ang layu. Itong pinaguusapan pag sara ay nakakagambala sa aking isipan. Sa isip isip ko na ngayon baka kapitan ako nang Kobid. Sa dahilan hindi ako makapagugas nang kamay nang sabun at tubig.

Ang babae ay mas malaki ang prublema sa kanilang kamay. Kailagan siya ay pumasok sa kanyang pinapasukan gawain na nasa sentro na lugar na mawawalan nang tubig. Natauon pa naman nang kanyang oras na kabuanan. Iisa lang ang pribadong pang babae. Kung pababayan lamang Ito’y parang malaking kasalanan. Para makati was sa malaking kahihiyan nag pasiya siya na hindi na lang papasok para mag trabaho. Mawawalan siya nang sahod. Ang mawalang tubig sa Toronto ay isang bagay na malilipasan natin. Tignan natin ang kalagayan sa kabilang mundo sa Pilipinas o Vietnam. Ang babae trabahador kung kabuanan nila, hindi pumapasok dahil ang trinatrabahuan nila ay walang agos nang tubig. Iyon ay nagkakahalagang nang 1.28 milliones sa pera nang Amerikano. Para ipakita ang masamang kalagayan Ito’y aabot nang 200 milliones na oras na maitutulad sa 22,800 na taon na aabot sa 230 na babae para mag dala nang tubig sa kanilang bahay. Sa pag pupunta at balik nila sa kanilang bahay ay maaring sila ay masalbahe at maaksideteng.

2 billiones tao sa buong mundo ay naka karanas nang ganito sa araw araw parang nakabitin sa tali dahil sa tubig na kawalaan. Ang kawalaan nang tubig ay isang malaking nakaka pag taas nang presion sa tao. Ito’y sinusukat kung gaano ang gamit sa dami nang tubi na maaring gamitin. Nakakainis “World Water Day” ay pinagdiriwang Marso 22, 2021 na ilan araw na ang nakakalipas sa pag labas nang masamang balita na puwedeng mangyari. Kung ikaw ay nakatira sa makabagong mundo, maari kang magdiwang at mag saya. Pero pag nasa 30% kategoria na wala kang daan para sa malinis na tubig pang inom o 55% na walang malinis na kalusugan wala kang dahilan para mag diwang. Para lang pang palubag loob, itong mga numerong Ito ay noong pang 2017. Kakailaganin nang $1.5 trilliones Amerikano dulyar taon taon para makamit ang tamang malinis na tubig hangan taon 2030. Malayu pa ang aabutan natin.

Para maligtas tayo sa pandemia, kailangan natin nang maraming sabun at tubig. Pero may mga salitang na ang tubig natin ay ililipat sa kamay nang mga pribadong kamay n.a pinag uusapan na ang halaga ang tunay na presio nang tubig, o kahalagaan na maipapataw. Para itong sinusukat ang isang mahalagang bagay na walang katumbas sa presio. Ito’y buhay sa tao.

Kung ang tubig na pagagamba ay hindi umalis, lalong raramdaman ang pandemia- na mas malala pa sa Kobid.-19 Diyos lang ang na kakaalam. Hindi tayo basta mag walang bahala at pag masdan lang ang atin mga tao na mabuhay sa karumaldumal na kalagayan na kahit para sa mga aso ay di bagay. Tubig ay pangkarapatan pang tao. Ito’y karapatan pang lahatan.