Nadchodzi czas, aby rządy prowincjonalne i federalny zastanowiły się i wprowadziły w życie programy, które umożliwiłyby wykorzystanie bezrobotnych w gospodarce po zakończeniu się pandemii. Do tego będą potrzebne właściwe umiejętności uwzględniające realia i potrzeby ekonomii w nowych czasach.

Szczególnym problemem może okazać się zaktywizowanie długotrwale bezrobotnych – „long-term unemployed”, którym może brakować wielu umiejętności niezbędnych i wymaganych przez przyszłych pracodawców.

Powrót do pracy dla ludzi po masowych zwolnieniach związanych z lockdownem, może okazać się olbrzymim wyzwaniem. Na chwilę obecną może nie być miejsca pracy, na które dana osoba mogłaby wrócić. Może nie być tego miejsca pracy w krótkim okresie czasu. Może dana osoba nie posiada wystarczających lub odpowiednich umiejętności, aby znaleźć zatrudnienie.

Taka sytuacja spowodowała powstanie niezwykle wysokiego odsetka osób długotrwale bezrobotnych. W celu zmiany obecnej sytuacji potrzebna będzie pomoc odpowiednich strategii na rynku pracy i rozwoju umiejętności.

Długotrwałe bezrobocie, osób, które nie pracują sześć miesięcy lub dłużej, wzrosło o 207% do liczby 462,100 Kanadyjczyków między marcem 2020 a lutym 2021. Zwiększyło to udział bezrobocia długotrwałego o 9,7% w tym okresie do 27,8% w lutym.

Ten bezprecedensowy wzrost bezrobocia długotrwałego znacznie przekracza to, czego byliśmy świadkami podczas kryzysu finansowego w 2008 r. i jest dość niepokojący ze względu na jego długotrwałe i przerażające skutki.

Dowody wskazują na to, że przerwy w pracy prowadzą do spadku wartości umiejętności, co negatywnie wpływa na perspektywy zatrudnienia. Prawdopodobieństwo znalezienia nowej pracy znacznie maleje, im dłużej pozostaje się bez pracy. Pracodawcy są zwykle ostrożni w zatrudnianiu bezrobotnych poszukujących pracy, ponieważ ich produktywność jest postrzegana jako niższa niż produktywność zatrudnionych pracowników. Ponadto pracownicy, których praca zniknęła na stałe lub ci, którzy stracili pracę z powodu braku odpowiednich umiejętności potrzebnych w świetle automatyzacji, globalizacji, a ostatnio pandemii, mają większe trudności ze znalezieniem zatrudnienia.

Oprócz braku lub utraty umiejętności osoby długotrwale bezrobotne mogą mieć problem z zatrudnieniem z powodu niskiego poziomu wykształcenia i wysokich kosztów przekwalifikowania lub podniesienia umiejętności.

Badania wskazują, że programy edukacyjne, szkoleniowe i dotyczące zatrudnienia pomagają w przejściu do stabilnego zatrudnienia.

Jakość i długość trwania szkolenia odgrywają zasadniczą rolę w wynikach zarówno krótko- i długoterminowych. Sugeruje to potrzebę stworzenia adekwatnej polityki zatrudnienia i szkoleń, które w szczególności objęłyby osoby długotrwale bezrobotne, poprawiając ich motywację, umiejętności i szanse na zatrudnienie.

Obecnie zarówno rządy federalne, jak i prowincjonalne inwestują w kształcenie i szkolenie dorosłych za pośrednictwem różnych programów. Należy jednak zrobić więcej.

Jedną z najważniejszych barier w uczestnictwie w szkoleniu i edukacji dorosłych są pieniądze. Ostatnio proponowany program CTB – Canada Training Benefit próbuje rozwiązać te bariery, proponując ulgę podatkową w wysokości $ 250 rocznie, z której można skorzystać do maksymalnie $ 5,000 w życiu. Jest mało prawdopodobne, aby to wystarczyło do zachęcenia do brania udziału w szkoleniach.

Aby osiągnąć efektywny rozwój umiejętności potrzebne byłyby również usprawnione federalne i prowincjonalne inwestycje w programy szkoleniowe. Można wziąć przykład choćby z Singapuru, gdzie powiązano kształcenie dorosłych z wymogiem silnego partnerstwa między wszystkimi szczeblami administracji, biznesami i szkołami w celu regularnego gromadzenia, śledzenia i wymiany danych między nimi, co prowadzi do ciągłego określania potrzeb z zakresu umiejętności i odpowiednich szkoleń na rynku pracy.