Sa isang kilalang at ginagalang na Unibersidad sa masikip na siyudad mayroon maliit na lugar na kulay berdeng damo. Ang maga tao ay dinadaan nang paikop Ito, hinahakbagan, o linalampasan. Kahit Ito’y bakuran para makontrol ang mga nag daraan na tao iniikutan, hinahakbagan, o linalampasan pa rin. Para irekord ito ay isang sokker pild. O sigi, sigi na nga pild hokki/lakkros na rin. Masaya ka na? Mabuti pa gawin natin putbol pild. Sa huling gagawin ko sa lahat nang hindi ko gusto ay galitin ang mga manlalaro nang putbol. Lugar din nila ito. Sa atin lahat ang lugar na ito.

Noon nakalipas na taon lahat tayo ay nag sikap kung papano natin asikasuhin ang Kobid 19 sa atin makakaya. Para sa iba ibig sabihin nito ay mattres na yoga sa berdeng damo nang Unibersidad. Samantala ang iba ay mas gusto na pag higa na nang malalim, ang iba naman mas gusting dumighay, bot kamp, o mabilis na galaw nang paa karaoki sa paligig nang kulay orenhges na plastik pylon. Istudiante ay hinahagis ang prisbie at mga lalaki ay taga salo naman. Ang Klub nang Spada ay nag kakasalubong pa salugat; ang mahahabang pol gamit sa mataas na lundag ay patuloy. Siyempre itong dalawang huling na bangit ay hindi tumagal at nawala naman dahil sa pag utos na sarado na naman. Isang 80 annos na lalaki ay walang tigil sa pag takbo paikot sa berde walang hapo. Hindi ito tumitigil. Sa 35 digre selsis siya’y tumatakbo. Sa mynus 40 sibul nang ginaw hagin mas mabilis ang takbo niya. Lahat ito ay na gagawa sa maliit na lugar nang berdeng damo.

Kung siguro ang atin siyudad ay may malaking lugar na berdeng damo. Isipin na lang natin ang mga posibilidad. Nitong panahon nang pandemia, Nigiria ay nag iisip nang berdeng. Sa sobrang kakaisip nang berde, naparami nang 5360 na puno naitanim para labanan ang pag kakalbo nang kalikasan.

Kung ang Nigiria ay nagawa tayo rin ay kayang gawin. Hindi ako umaasang 5000+ na puno maitanim nang isang gabi lang sa buong paligig nang atin siyudad. Umaasa lang ako nang kunting kadagdagan nang berdeng lugar. Nang sa gayon ang mga tao ay makaramdam nang kunting kapayapaan at mahuli nila uli iyon mga pisikal na mga bagay bagay na pinadaabalahan at kinagugustuha nila bago mag simula ang pandemia. Alam niyo ba na nakakalokong mag lakad sa gitna nang siyudad? Ang pag lalakad dati rati ay nakakasiya. Ngayon puno nang pag iisip na maraming ayrosol at iba ibang byrant. Maaring ito ay isang plasibo epek pero sa sandali kang makakita nang berdeng damo ay nakakaginhawa. Kahit itoy isang hindi tunay.

Sa katotuhan lamang hindi lang ako ang nag karoon nang malambot na damdamin at nahilig sa mga berdeng damo nitong nakalipas na taon. Sa huling pag aaral sa 1600 Kanaidian, 70% ay mas lalong binibigyan nang kahalagahan ang parke nitong pandemia. Mas nakakarami ang 82% inaamin na mas mahalaga ang parke sa kalusugan nang isipan. Pang publiko parke ay mas mahalaga para sa iba sapagkat dito mo lang mapaparehas na iba ibang klase nang tao ang pumupunta. Tingnan mo ang pagalan nang isang mahyor na parke sa Massachusetts para isang ehemplo-“The Boston Common” Tama kung ano ang sabi-para sa komon tao.

Ang Toronto ay nasa kulay na grey na lugar at nag simula na ibang lugar na mag karoon nang kainan sa labas. Hindi sa sinasadya tayo ay parang pag lilipatlipatan tayo sa iba ibang lugar na maarin dumating sa hulihan na tayo ay mahilo. Sa tagal nitong pandemia ito na mamalagi asahan na lang natin na manatili ang berdeng damo sa atin pagagailagan sa mga buwan dumarating. Kabang di ako nasisipa sa ulo nang isang manlalarong sokker o hindi ako mabasa nang pawis nang mga tumatakbo, sa palagay ko tayo ay ligtas.