Maraming naniniwala na ang pagbibigay ay mas mahusay kaysa sa pagtanggap. Kapag nagbigay ka, kinokontrol mo ba kung paano ito dapat gamitin, lalo na kung ito ay isang regalong pera? Nagbibigay ka ba talaga sapagkat ito ang idinidikta ng iyong puso, o sa tingin mo ay obligado ka lang? Gaano karami o kalaki ang dapat mong ibigay? Gumagawa ka ba ng isang pagsisiyasat kung magkano ang ibibigay ng iba at pagkatapos ay ibabase mo ang iyong sariling regalo alinsunod dito? Ang bawat isa sa inyo ay dapat ibigay kung ano ang napagpasyahan mong ibigay sa iyong puso, hindi atubili o napipilitan.

Matagal na ang nakalipas, may nagbigay ng regalo hindi direkta sa nagdiriwang – ngunit sa isang pangatlong partido, kahit na ang nagdiriwang ay isang haba ng braso ang layo mula sa nagbibigay. Pagtuturo sa ikatlong partido na idagdag ito sa gastos ng pagbabayad sa restawran para sa pagkain na nagpakain sa mga bisita.

Ang nagdiriwang ay hindi isang taong hindi marunong magpasalamat. Gayunpaman, siya ay ninakawan ng pagkakataon na magkusang i-alok ng lahat ng regalong pera na natanggap niya sa pagbabayad ng gastusin sa restawran, na syang ginawa niya. Siya ay ninakawan ng kagalakan, ang pag-ibig at ang pinakamagandang hangarin na malaman ang tulad at tulad ng isang tao na naglaan ng oras upang personal na ibigay ang kanyang regalo. At siya ay ninakawan ng pagkakataong magpasalamat sa kanyang nagbigay habang masaya niyang natanggap ang kanyang regalo.

Kita mo, ang mga regalo ay tulad ng isang uri ng mensahe. Ipinahatid nila kung gaano minamahal ang benepisyaryo. Ang mga ito ay isang paraan ng pagpapahalaga na ang tagabigay ay humahawak sa tatanggap. Ang pagbibigay ng mga regalo ay dapat na maihatid na may pagmamahal, pag-aalaga at mga mabuting pagbati. Ipinapahayag nito ang pagmamahal ng nagbibigay sa nagdiriwang.

Ang pagbibigay ng obligasyon at atubili ay ang pinakamalungkot na bagay na dapat gawin. Mas gusto ko na hindi magbigay. Ang pagbibigay nang walang pag-aalaga at pagmamahal ay walang halaga at walang paghahatid ng kagalakan at pagmamahal. Iwasan nating magbigay para lamang sa pagbibigay. Ang pagbibigay ay hindi isang bagay na nakatuon lamang sa pag-susuri ng isang pangalan sa isang listahan. Iyon ay isang walang katuturan at hindi taos pusong pagsisikap.

Ang nagdiriwang na iyon ay nasaktan at ninanais na ang regalo ay hindi nalang sana naibigay. Ito ay isang nakakasakit at walang taktika na paraan ng pagbibigay ng regalo na hindi naman pinahahalagahan. Naramdaman ng tatanggap ang malakas na mensahe ng regalo: tiyak na hindi ito mula sa isang masayang nagbibigay. Ang hangarin ng ating puso ay nakasalalay sa loob ng dahilan na binibigay natin.

Naaalala ko ang isang okasyon kung saan maraming mga bisita na hindi nagbigay ng regalo ay naharap sa matitinding paghatol at pag-uusig. Katanungan sila at pinagpalagay tungkol sa kanila. Sa isang punto ay ipinatupad kung ano ang dapat noon, ayon sa kanilang pag-iisip, hindi pag-iingat ng katayuan sa pananalapi ng bisita.

Ito ay isang katotohanan na hindi bawat okasyon ay nangangailangan ng isang regalo. Ang pagkakaroon ng mga bisita ay dapat na sapat. Ginugol nila ang oras at pagsisikap sa pagdalo. Ang kanilang pagdalo ay nagsasabing, “Inaalagaan ko” ng mas mahusay kaysa sa anumang regalo na maaaring ipahayag. Kapag nakatanggap tayo ng isang regalo, paano natin ito napahahalagahan at pinahahalagahan? Kumusta naman ang kabaligtaran? Gaano karaming pag-iisip at pagsisikap na inilalagay natin sa mga regalong ibinibigay natin? Maaari tayong magbigay ng mga regalo na hindi perpekto, ngunit ang ating hangarin ay mabuti at mabait. Palaging magandang tandaan na ito ang pag-iisip na mahalaga. Alam na ang pag-iisip na napunta sa regalong binibilang hindi ang halaga ng presyo.

Ang isang paraan upang mapaunlad ang mga ugnayan at maipakita ang ating pag aalaga sa iba ay ang kahanga hangang paraan ng pagbibigay. Ang pagbibigay ay hindi lamang tungkol sa regalo. Ito ay tungkol sa pag-ibig.