Nakapanood ka na ba nang sine na naapektohan ang buhay mo na umabot na kailagan
Ibahin mo ang kilos mo o mag ingat na para sa sarili? Oo, mayroon ang “Jaws” ay binibigyan ako nang mag isip dalawang beses bago ako lumagoy sa malalim nang dagat. “Exorcist” na gawa kong mapag isipan ang maga masasamang bagay na nakikita ko ay kadimonyohan. Hindi nasa ko dapat banggitin pero itong pelikulang Ito ay napanood ko noong ang edad ko ay maga bente annos palang ako at na bisita ko uli ang Jaws pero hindi ang Exorcist ay nilayuan ko na.

Bente uno anos na nitong milinia ang maga nakakatakot na pelikula ay lumayo at nauwi Ito sa ang maga manunuod ay na tutong inaanalise kung papano na tatapos ang istoria. Hindi tulad nang Jaws at Exorcist na parehong nakapag iba nang aking gawain sine na katulad nang “Get Out” at “Us” parehong sinulat at dinirek nang Amerikano artista na si Jordan Peele pinag isip at pinaanalise ang istoria dahil talaga namang may istoria dito sa bawat isa. Bagama’t parehong triler ay sykologikal at pag iisipan ay isang malaking hamon.

Noon maga huling taon nang dekada 60s na ang pelikulang Goodbye Mr Chips ay umabot sa Pilipinas na sinihan may kamaganak akong babae na pinanood itong pelikulang Ito. Ka katapos pa lang siyang makapasa bilang isang sertipied akkountant nang Pilipinas Board Akkountansi matapos na siya ay grumaduate nang batselor digri sa isang elit mataas na klaseng exklusibo pang babae kolegiala. Sa edad na 21 siya ay handa na sakupin ang buong mundo. Lumabas na ang mundo ay hindi handa pa sa kanya. Siya ay namasukan bilang isang bookkeeper para lang masabing nakapasok siya sa pinto sa isang kasabihan. Siya’y disganado sa buhay niya kung papano na huhubog. Isang hapon pinanood niya ang pelikula ni Peter OTool at Petula Clark. Ang pelikula ay hindi tinaas ang kanyang ispirit. Pinaluha at pinasama ang kanyang kalooban lalo. Ang kanyang akademiang natapos ay naging parang isang sagabal sa kanya at napag isip niya na ang pag pasok sa isang elit na exlosibong magandang paaralan ay hindi nag bibigay nang garantisadong maunlad na trabaho. Lumikas tayo sa unahan nang 52 na taon. Nakita niya itong pelikulang Ito sa DVD na binibenta na naka Christmas sell sa Toronto Reference Library sa Toronto at naalala niya ang kalungkutan na dinanas an niya noon napanood niya ito. Ito ang pagalawang beses niyang napanoog Ito makaraan ang limang dekada. Siya ay maluhaluha pa rin pero ibang kalungkutan na ang kanyang nadama. Nakita niya ang pagiging balo nitong lalaki na bida kung papano harapin ang tumanda at dalin ang statwa nang atlas na anibersario rigalo nang kanyang asawa na namatay noon WW2. Parehong tubigtrabaho pero di parehong pagatwiran para sa kanila.

Ang tao ay nanunod sa maraming dahilan pero kadalasan para maaliw. Sa Pilipinas na kadalasan mainit at humid ang panahon ang tao ay nanunood hindi lang para maaliw kundi para malamigan at maging komportable din kahit na dalawang oras lamang. Elektrisity ay masyadong mahal sa Pilipinas na hindi lahat nang tao ay kayang maglagay at magbayad nang ere kondision sa kanilang bahay. Filipinos ay malaking hilig sa pelikula maging haliwood o lokal. Nakaugalian ko Ito bago pa ako nanirahan sa Kanada. Itong maga panahon Ito ang kinahihiligan kong pelikula ay iyon digmaan. Kahit anong klaseng digmaan haiiwod, poregn sobtitle, tagalog. Sa isang digmaan nahihiwalay ko ang pang sarili kong damdamin na maari kong madamdam. Sa dahilan na ang maga digmaan kong pinanunuod ay historia na. At alam ko na hindi na mababago ang historia.
Iyon na iyon.